Gül Parmaklı Eos

Soğuk bir anda şehrin üzerine çöküverdi. Hava puslu ve karanlık. Henüz yazın etkisinde olan biz şehir sakinleri önce direndik; öyle ya bu geçici bir durumdu, henüz ayaklarımızdan sandaletlerimizi, üzerimizden tişörtlerimizi çıkarmamıza gerek yoktu. Heyhat, doğa bizim kırılgan hislerimizle ya da beklentilerimizle hareket edecek değildi. Sonunda ona boyun eğdik, güçlünün karşısında hep yaptığımız gibi… GÖZÜMÜZ YUKARIDA Şimdi aramızda konuşuyoruz; “Bu nasıl hava” diye. Hep yaptığımız gibi… Yağmur yağıyor; bazen bardaktan boşanırcasına, bazen de ince ince ahmak ıslatan cinsinden. Biz “Bir dursa” umuduyla gözümüzü gökyüzüne dikiyoruz. Hep yaptığımız gibi… Rüzgar öyle bir esiyor ki düşüncelerimiz bile boşlukta savrulup duruyor. Başımız önde “Bir zapt edebilsem” serzenişindeyiz. Hep yaptığımız gibi…  Soğuk içimize işlemeye başladı, sanki güneşin bize gülümsediği o parlak günler hiç yaşanmamış gibi. Bizse “Yaz gelse” demeye başladık. Hep yaptığımız gibi… Şehir halkının...

Sürprizleri sever misiniz? Ben bayılırım! Hiç düşünmeden beni rutinin içinden çekip alan heyecanların peşine takılıp giderim… Belki bu yüzdendir İstanbul’dan kopamayışım. Her semt, her sokak, her bina içinde farklı hikayeler barındırır. Balat gibi… Bıkıp usanmadan gezdiğim semtlerin başındadır Balat. Tarihi dokusu, mistik havası, neredeyse yıkılacak gibi duran binaları, sokaklara asılmış çamaşırları, eskicileri, mezat salonları, modern kafeleri, sokak lezzetleri… Bilirim ki her seferinde beni şaşırtacak, heyecanlandıracak, düşündürecek ya da alıp geçmişin dehlizlerinde dolaştıracak. DİNLEMEYİ BİLMEK GEREK Ayrıca bütün karmaşasına rağmen çok samimi ve sıcak; ne Nişantaşı ve Bağdat Caddesi gibi soğuk ve mesafelidir, ne de Beyoğlu gibi yabancı istilasında. Zamana direnip örselense bile kendi gibi kalmayı bilmiştir. Üstelik Balat’ı Balat yapan Rum ve Yahudiler’in göçüp gitmesine rağmen…  Şahsen ne zaman Agora Meyhanesi’nin önünden geçsem Agop...