Devrimi kadınlar yapar


‘Dünyayı değiştirmek istiyorsan, kendinden başla…’ ODTÜ öğrencilerinin bu yıl ki mezuniyet töreninde taşıdıkları dövizleri görünce Gandhi’nin bu sözünü hatırladım yine… Hayata atılmaya hazır 100’lerce pırıl pırıl genç insan, ülkelerinde ve dünyada yaşananlarla ilgili endişelerini ve eleştirilerini nasılda ince bir mizah anlayışıyla dile getirmiş. Dövizlerde üzerinde en çok durulan konulardan biri kadınlara yönelik taciz ve şiddetti.



Yaşadığımız coğrafyada kadın olmak dün de o zordu, bugün de... Günümüzde özgür ve kendi tercihlerini yaşayan bireylersek bunu öncelikle Atatürk’ün devrimlerine ve kadına karşı inancına borçlu olduğumuz konusunda eminim ki hemfikirizdir. Ancak ataerkil bir toplumda hiçbir söz hakkı olmayan öncü kadınlarımızın statükoya başkaldırıp idealleri uğrana verdikleri mücadeleleri de gözardı etmemeliyiz.
Düzenlediği mitinglerle işgal altındaki Osmanlı halkını uyandırmaya çalışan ve Kurtuluş Savaşı’na destek veren Halide Edip, suret çizmenin günah sayıldığı kültürde kadınların eline fırça alıp resim yapmasına ilham veren Mihri Müşfik, Müslüman kadınların sahneye çıkamadığı bir dönemde ilk kez seyirciyle buluşan Afife Jale ve müzik dünyasına kazandırdığı eserlerle Neveser Kökdeş gibi...
Sanırım biz Cumhuriyet kadınlarının en büyük eksikliği bugün sahip olduğumuz hakların gökten zembille indiğini sanmak ve bunu bazen baskıyla bazen ise isteyerek başkalarının ellerine bırakmak. Ayrıca güzel bir dünyaya sahip olmak için kendimizi değiştirmemiz gerektiğini unutmamız. İşte tam da bu yüzden gençler, kendinden önceki nesillerin sahip çıkmadığı değerler için seslerini yükseltiyor… Keşke onlar da insani hakları için endişelenmek yerine medeni ülkelerde yaşayan akranları gibi hayata atılmanın heyecanını duyabilseler. Ve enerjilerini dünyayı değiştirip güzelleştirmeye harcayabilseler.
Yeni kuşakların sırtındaki yükü bir parça hafifletmekte faydası olur mu, bilemem. Ama bundan sonra bu sayfada verdikleri varolma mücadelesi ile yaşadıkları döneme ve sonraki kuşaklara ışık saçan kadınların öykülerini paylaşacağım. Umarım onların ışığı; aşağılanan, ezilen, güçsüz bırakılan, taciz ve şiddet uğrayan kadınlara yol gösterir.





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KADININ ADI: NEZİHE MUHİDDİN

Resim
Nezihe Muhiddin (1889-1958) İdealleri uğruna bedel ödeyen insanlara saygım sonsuz. Beni cezbeden onların inançla, yılmadan ve cesaretle hedeflerine ulaşmak için verdikleri mücadele; başarılı olup olmadıklarıyla ilgilenmiyorum…  Hayatı boyunca kadınların birey olabilmesi için çabalayan Nezihe Muhiddin de kararlılığı ve azmiyle hayranlık uyandıran isimlerden. Unutmayalım; kadınların bugün sahip olduğu haklar gümüş bir tepsi içinde sunulmamıştır, Muhiddin ve davanın savunucusu olan hemcinslerinin verdiği mücadele sayesinde kazanılmıştır. Kadınların 83 yıl önce, yani 5 Aralık 1934’te seçme ve seçilme hakkı kazanmasında katkıda bulunanlara Nezihe Muhiddin özelinde sonsuz saygıyla... Evde eğitim aldı Ali Şevket Paşa’nın kızı Zehra Hanım ile savcı Muhiddin Bey’in kızı olan Nezihe Muhiddin, 1889 yılında Kandilli’de dünyaya geldi. Mahalle mektebine başlayan Muhiddin daha sonra evde özel dersler alarak eğitim hayatına devam eder. Fransızca, Arapça, Farsça ve Almanc...
Devamı

Musiki ruhun gıdasıdır

Resim
Eskiler alıyorum Alıp yıldız yapıyorum Musikî ruhun gıdasıdır Musikîye bayılıyorum Şiir yazıyorum Şiir yazıp eskiler alıyorum Eskiler verip musikîler alıyorum Bir de rakı şişesinde balık olsam… Orhan Veli; yaşanmışlıkların ve müziğin önemini ‘Eskiler Alıyorum’ adlı şiirinde ne de güzel anlatır… Sanırım toplumsal hafızanın en güçlü kanıtlarından biri müziktir. Geçtiğimiz gün Yeşilköy’de canlı müzik yapan bir mekandaydık. Frank Sinatra’dan Dalida’ya, Nilüfer’den Ahmet Kaya’ya pek çok sanatçının şarkılarını dinledik.  En çok dikkatimi çeken şeylerden biri; sosyo-ekonomik statüsü yüksek müşterilerin, eşitlik ve sosyal adalet için mücadele eden Ahmet Kaya şarkılarına coşkuyla eşlik etmesiydi.  Diğeri ise Türk Sanat Müziği’nin insanlar üzerindeki etkisiydi. TSM’nin hala sadece kulaklara değil, yüreklere de dokunduğunu görüp umutlandım. Sözleri Yahya Kemal’e, bestesi ise Münir Nurettin'e ait olan ’Dönülmez Akşamın Ufkundayız’; 17’lik gençleri de, 70’l...
Devamı

Kış...

Resim
Soğuk bir anda şehrin üzerine çöküverdi. Hava puslu ve karanlık. Henüz yazın etkisinde olan biz şehir sakinleri önce direndik; öyle ya bu geçici bir durumdu, henüz ayaklarımızdan sandaletlerimizi, üzerimizden tişörtlerimizi çıkarmamıza gerek yoktu. Heyhat, doğa bizim kırılgan hislerimizle ya da beklentilerimizle hareket edecek değildi. Sonunda ona boyun eğdik, güçlünün karşısında hep yaptığımız gibi… GÖZÜMÜZ YUKARIDA Şimdi aramızda konuşuyoruz; “Bu nasıl hava” diye. Hep yaptığımız gibi… Yağmur yağıyor; bazen bardaktan boşanırcasına, bazen de ince ince ahmak ıslatan cinsinden. Biz “Bir dursa” umuduyla gözümüzü gökyüzüne dikiyoruz. Hep yaptığımız gibi… Rüzgar öyle bir esiyor ki düşüncelerimiz bile boşlukta savrulup duruyor. Başımız önde “Bir zapt edebilsem” serzenişindeyiz. Hep yaptığımız gibi…  Soğuk içimize işlemeye başladı, sanki güneşin bize gülümsediği o parlak günler hiç yaşanmamış gibi. Bizse “Yaz gelse” demeye başladık. Hep yaptığımız gibi… Şehir halkının...
Devamı