NASA'nın gizemli zenci kadınları

Umut, bazen en çaresiz olduğunuz anda beliriverir. Doğup büyüdüğünüz topraklara kendinizi ait hissetmediğiniz, en yakınlarınıza bile yabancılaştığınız o anlarda her şeyin henüz bitmediğini anlarsınız.
Bugün bana olduğu gibi… 
Bir fragman izledim ve ilk gençlik yıllarımdaki gibi her şeyin henüz bitmediğini duyumsayıp umutlandım.
Efendim, adı geçen film ‘Gizli Sayılar’ (Hidden Figures)… Konusuna gelince… ABD’nin Rusya ile girdiği uzaya ilk insan götürme yarışında NASA’nın beyin takımında yer alan üç zenci kadının hikayesini anlatıyor. (Amerikalılar gibi Afro-Amerikan ya da bizim özentiler gibi siyahi demek riyakarlığına düşmeyeceğim. Çünkü zenci kelimesi bizde bir ırkı aşağılamak için kullanılmaz.) Neyse filme dönelim… 
‘İnsan bilgisayarlar’ olarak da bilinen Katherine G. Johnson, Dorothy Vaughan ve Mary Jackson isimli bu kadınlar; tüm ırk, cinsiyet ve profesyonel sınırları, keskin zekaları ve büyük düşünme tutkuları sayesinde yener. Ve dünya yörüngesine çıkan ilk Amerikalı astronot John Glenn, dünyayı heyecana boğan operasyondaki her adımı bu üç bilim kadınının yardımıyla alır. Bu arada tarih 20 Şubat 1962’dir.
90’ları bile uzak tarih olarak nitelendirilenler için 60’lar ne ifade eder bilmiyorum ama emin olun kadın olmak daha zordu.
Theodore Melfi'nin yönettiği ‘Gizli Sayılar’ın başrollerini Taraji P. Henson, Octavia Spencer ve Janelle Monáe üstleniyor. Uzun zamandır ortalarda görünmeyen Kevin Costner da filmde rol alıyor.
‘Gizli Sayılar’ 24 Şubat'ta vizyona giriyor; gidip izleyin. Pişman olmayacaksınız…

'Gizli Sayılar'


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KADININ ADI: NEZİHE MUHİDDİN

Resim
Nezihe Muhiddin (1889-1958) İdealleri uğruna bedel ödeyen insanlara saygım sonsuz. Beni cezbeden onların inançla, yılmadan ve cesaretle hedeflerine ulaşmak için verdikleri mücadele; başarılı olup olmadıklarıyla ilgilenmiyorum…  Hayatı boyunca kadınların birey olabilmesi için çabalayan Nezihe Muhiddin de kararlılığı ve azmiyle hayranlık uyandıran isimlerden. Unutmayalım; kadınların bugün sahip olduğu haklar gümüş bir tepsi içinde sunulmamıştır, Muhiddin ve davanın savunucusu olan hemcinslerinin verdiği mücadele sayesinde kazanılmıştır. Kadınların 83 yıl önce, yani 5 Aralık 1934’te seçme ve seçilme hakkı kazanmasında katkıda bulunanlara Nezihe Muhiddin özelinde sonsuz saygıyla... Evde eğitim aldı Ali Şevket Paşa’nın kızı Zehra Hanım ile savcı Muhiddin Bey’in kızı olan Nezihe Muhiddin, 1889 yılında Kandilli’de dünyaya geldi. Mahalle mektebine başlayan Muhiddin daha sonra evde özel dersler alarak eğitim hayatına devam eder. Fransızca, Arapça, Farsça ve Almanc...
Devamı

Musiki ruhun gıdasıdır

Resim
Eskiler alıyorum Alıp yıldız yapıyorum Musikî ruhun gıdasıdır Musikîye bayılıyorum Şiir yazıyorum Şiir yazıp eskiler alıyorum Eskiler verip musikîler alıyorum Bir de rakı şişesinde balık olsam… Orhan Veli; yaşanmışlıkların ve müziğin önemini ‘Eskiler Alıyorum’ adlı şiirinde ne de güzel anlatır… Sanırım toplumsal hafızanın en güçlü kanıtlarından biri müziktir. Geçtiğimiz gün Yeşilköy’de canlı müzik yapan bir mekandaydık. Frank Sinatra’dan Dalida’ya, Nilüfer’den Ahmet Kaya’ya pek çok sanatçının şarkılarını dinledik.  En çok dikkatimi çeken şeylerden biri; sosyo-ekonomik statüsü yüksek müşterilerin, eşitlik ve sosyal adalet için mücadele eden Ahmet Kaya şarkılarına coşkuyla eşlik etmesiydi.  Diğeri ise Türk Sanat Müziği’nin insanlar üzerindeki etkisiydi. TSM’nin hala sadece kulaklara değil, yüreklere de dokunduğunu görüp umutlandım. Sözleri Yahya Kemal’e, bestesi ise Münir Nurettin'e ait olan ’Dönülmez Akşamın Ufkundayız’; 17’lik gençleri de, 70’l...
Devamı

Kış...

Resim
Soğuk bir anda şehrin üzerine çöküverdi. Hava puslu ve karanlık. Henüz yazın etkisinde olan biz şehir sakinleri önce direndik; öyle ya bu geçici bir durumdu, henüz ayaklarımızdan sandaletlerimizi, üzerimizden tişörtlerimizi çıkarmamıza gerek yoktu. Heyhat, doğa bizim kırılgan hislerimizle ya da beklentilerimizle hareket edecek değildi. Sonunda ona boyun eğdik, güçlünün karşısında hep yaptığımız gibi… GÖZÜMÜZ YUKARIDA Şimdi aramızda konuşuyoruz; “Bu nasıl hava” diye. Hep yaptığımız gibi… Yağmur yağıyor; bazen bardaktan boşanırcasına, bazen de ince ince ahmak ıslatan cinsinden. Biz “Bir dursa” umuduyla gözümüzü gökyüzüne dikiyoruz. Hep yaptığımız gibi… Rüzgar öyle bir esiyor ki düşüncelerimiz bile boşlukta savrulup duruyor. Başımız önde “Bir zapt edebilsem” serzenişindeyiz. Hep yaptığımız gibi…  Soğuk içimize işlemeye başladı, sanki güneşin bize gülümsediği o parlak günler hiç yaşanmamış gibi. Bizse “Yaz gelse” demeye başladık. Hep yaptığımız gibi… Şehir halkının...
Devamı