Yerebatan Sarnıcı ağlıyor



Tarihi Yarımada’ya geçtiğimiz hafta yaptığım gezi sırasında  İstanbul’da beni en çok etkileyen mekanlardan biri olan Yerebatan Sarnıcı’nı (Bazilika Sarnıcı) da ziyaret ettim. 
Bizans İmparatoru I. Justinianus’un (527-565) yaptırdığı sarnıç, bence İstanbul’un en mistik yapılarından biridir;  kapıdan girer girmez 336 dev sütun, tüm heybetiyle ziyaretçilerini selamlar.
Pagan dönemi tapınaklarından toplanan sütunlarla inşa edilen ve adeta mermerden bir ormandaymış hissi veren sarnıçta hiç kuşkusuz en ilgi çekenler; Medusa Başı’nın bulunduğu sütun ile Gözyaşı Sütunu’dur.
Bu büyülü mekanda gezerken zaman kavramını kaybedebilirsiniz.
Böylesi bir yapının, atadan kalma sırça bir eşya gibi özenle korunması gerektiğini düşünüyorum.

Yerebatan Sarnıcı
Gelin görün ki, tarihi yapının bugünkü hali içler acısı. Sarnıcın girişinde kurulan platforma bir taht yerleştirilmiş. Ziyaretçiler, bu tahta kurulup Osmanlı sultanları gibi poz verebiliyor. Fonda ise tasavvuf müziği var. Bu müzik tarzına lafım yok, bilakis çok severim ancak mekanın ruhuna hiç uymuyor.
Medusa Başı’nın bulunduğu bölümdeki korkuluklar restore edilip beton bloklarla set oluşturulmuş. 1450 yıl öncenin mühendis ve mimarlarının estetik kaygıları da gözeterek inşa ettiği binanın bugün TOKİ anlayışıyla desteklenmesi kaygı verici.
Bu kararı verip uygulayanların, bakanları taşa çevirdiğine inanılan Medusa’nın gazabından korkmaları gerekiyor.


Beton bloklarla desteklenmiş korkuluklar.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KADININ ADI: NEZİHE MUHİDDİN

Resim
Nezihe Muhiddin (1889-1958) İdealleri uğruna bedel ödeyen insanlara saygım sonsuz. Beni cezbeden onların inançla, yılmadan ve cesaretle hedeflerine ulaşmak için verdikleri mücadele; başarılı olup olmadıklarıyla ilgilenmiyorum…  Hayatı boyunca kadınların birey olabilmesi için çabalayan Nezihe Muhiddin de kararlılığı ve azmiyle hayranlık uyandıran isimlerden. Unutmayalım; kadınların bugün sahip olduğu haklar gümüş bir tepsi içinde sunulmamıştır, Muhiddin ve davanın savunucusu olan hemcinslerinin verdiği mücadele sayesinde kazanılmıştır. Kadınların 83 yıl önce, yani 5 Aralık 1934’te seçme ve seçilme hakkı kazanmasında katkıda bulunanlara Nezihe Muhiddin özelinde sonsuz saygıyla... Evde eğitim aldı Ali Şevket Paşa’nın kızı Zehra Hanım ile savcı Muhiddin Bey’in kızı olan Nezihe Muhiddin, 1889 yılında Kandilli’de dünyaya geldi. Mahalle mektebine başlayan Muhiddin daha sonra evde özel dersler alarak eğitim hayatına devam eder. Fransızca, Arapça, Farsça ve Almanc...
Devamı

Musiki ruhun gıdasıdır

Resim
Eskiler alıyorum Alıp yıldız yapıyorum Musikî ruhun gıdasıdır Musikîye bayılıyorum Şiir yazıyorum Şiir yazıp eskiler alıyorum Eskiler verip musikîler alıyorum Bir de rakı şişesinde balık olsam… Orhan Veli; yaşanmışlıkların ve müziğin önemini ‘Eskiler Alıyorum’ adlı şiirinde ne de güzel anlatır… Sanırım toplumsal hafızanın en güçlü kanıtlarından biri müziktir. Geçtiğimiz gün Yeşilköy’de canlı müzik yapan bir mekandaydık. Frank Sinatra’dan Dalida’ya, Nilüfer’den Ahmet Kaya’ya pek çok sanatçının şarkılarını dinledik.  En çok dikkatimi çeken şeylerden biri; sosyo-ekonomik statüsü yüksek müşterilerin, eşitlik ve sosyal adalet için mücadele eden Ahmet Kaya şarkılarına coşkuyla eşlik etmesiydi.  Diğeri ise Türk Sanat Müziği’nin insanlar üzerindeki etkisiydi. TSM’nin hala sadece kulaklara değil, yüreklere de dokunduğunu görüp umutlandım. Sözleri Yahya Kemal’e, bestesi ise Münir Nurettin'e ait olan ’Dönülmez Akşamın Ufkundayız’; 17’lik gençleri de, 70’l...
Devamı

Kış...

Resim
Soğuk bir anda şehrin üzerine çöküverdi. Hava puslu ve karanlık. Henüz yazın etkisinde olan biz şehir sakinleri önce direndik; öyle ya bu geçici bir durumdu, henüz ayaklarımızdan sandaletlerimizi, üzerimizden tişörtlerimizi çıkarmamıza gerek yoktu. Heyhat, doğa bizim kırılgan hislerimizle ya da beklentilerimizle hareket edecek değildi. Sonunda ona boyun eğdik, güçlünün karşısında hep yaptığımız gibi… GÖZÜMÜZ YUKARIDA Şimdi aramızda konuşuyoruz; “Bu nasıl hava” diye. Hep yaptığımız gibi… Yağmur yağıyor; bazen bardaktan boşanırcasına, bazen de ince ince ahmak ıslatan cinsinden. Biz “Bir dursa” umuduyla gözümüzü gökyüzüne dikiyoruz. Hep yaptığımız gibi… Rüzgar öyle bir esiyor ki düşüncelerimiz bile boşlukta savrulup duruyor. Başımız önde “Bir zapt edebilsem” serzenişindeyiz. Hep yaptığımız gibi…  Soğuk içimize işlemeye başladı, sanki güneşin bize gülümsediği o parlak günler hiç yaşanmamış gibi. Bizse “Yaz gelse” demeye başladık. Hep yaptığımız gibi… Şehir halkının...
Devamı